Metoda profesora Alberta Gerbera 

diagnostyka instrumentalna i odbudowa funkcji układu stomatognatycznego w przewidywalny i kontrolowany sposób.

Kiedy układ stomatognatyczny nie pracuje, jak powinien, pacjenci cierpią na różne dolegliwości: to bóle głowy, zębów, twarzy, twarzoczaszki, barków i ramion, bóle uszu i zatok, szumy i piski w uszach, wypadające wypełnienia, łamiące się i kruszące zęby i prace protetyczne, zgrzytanie zębami (bruksizm), odsłonięcie szyjek zębowych, ubytki w szkliwie, zmiana rysów twarzy, czasem nawet utraty przytomności. Bardzo często zdarza się, że chorzy szukają pomocy u innych specjalistów – laryngologów, neurologów, a nawet psychiatrów (bo to przecież hipochondria, tak cierpieć na bóle, piski czy szumy, których pochodzenia nie można wyjaśnić, ergo - nie istnieją). Bezskutecznie, ponieważ w wielu przypadkach źródłem bólu i cierpienia jest właśnie nieprawidłowo pracujący staw skroniowo-żuchwowy.

Metoda Gerbera - cel

Celem pracy systemem Gerbera jest przeprowadzenie diagnostyki i odbudowy prawidłowego funkcjonowania układu stomatognatycznego.

Układ stomatognatyczny stanowi funkcjonalną i morfologiczną jedność, która pozwala na pobieranie pokarmu (żucie i połykanie), artykulację dźwięków, oddychanie i wyrażanie emocji. Stanowi również istotny element układu posturalnego.

Pacjenci zgłaszają się do dentysty w różnym wieku i z różnymi potrzebami, dolegliwościami i doświadczeniami - stosowana przez nas metoda, dzięki rozbudowanemu precyzyjnemu instrumentarium, pozwala na pracę z każdym przypadkiem w kontrolowanej procedurze.

Harmonia

Elementem kluczowym w postępowaniu metodą Gerbera jest zachowanie lub odtworzenie przez stomatologa utraconej równowagi - zarówno funkcjonalnej, jak i statycznej, przy uwzględnieniu anatomii i fizjologii.

Człowiek to zespół powiązanych i pozostających we wzajemnej relacji układów.

Procedura diagnostyczna w metodzie Gerbera

Wchodzący do gabinetu stomatologicznego po raz pierwszy pacjent i lekarz stanowią dla siebie niewiadomą, przyświeca im jednak wspólny cel, poprawa jakości życia pacjenta.

Rozmowa z pacjentem pozwala nam poznać oczekiwania, historię choroby i dotychczasowego leczenia, nawet jeżeli pacjent nie umie powiązać objawów jakie odczuwa z przyczyną ich powstania, jest nieocenioną skarbnicą wiedzy na swój temat.

Badanie palpacyjne mięśni oraz rejestracja instrumentalna pozwala zarejestrować i odtworzyć w laboratorium protetycznym parametry indywidualne pacjenta.

Condylator czyli kolejny i niezbędny element instrumentarium opracowany przez profesora Gerbera pozwala dentyście na ocenę relacji żuchwy do szczęki oraz na ocenę stawów skroniowo-żuchwowych.

Diagnostyka obrazowa jest kolejnym narzędziem pomagającym doprecyzować ocenę czy to w formie RTG czy CBCT, zarówno na etapie wstępnym jak i na etapie rehabilitacji.

Diagnoza

Diagnoza jest opisem relacji pomiędzy normami funkcjonalo-statycznymi, morfologicznymi i estetycznymi a stanem w którym znajduje się pacjent w danej chwili.

Na podstawie poprzedzających diagnozę badań, potwierdzających ostateczne wnioski możemy zaplanować odbudowę funkcji stawów skroniowo żuchwowych w prawidłowej relacji żuchwy do szczęki, kłykcia do dołu stawowego i zęba do zęba w prawidłowej okluzji.

 Przywrócenie stabilizacji i harmonii układu stomatognatycznego w statycznej okluzji i w pełnym zakresie funkcji jest naszym celem, który nakreślił profesor Gerber w swojej teorii i metodzie.